Pasen in Jeruzalem

Lieve allemaal,

om de enorme drukte hier in Jeruzalem even te ontvluchten zit ik nu veilig en rustig in een internethokje.
Erg indrukwekkend om hier met Pasen te zijn. De processies, de gezangen op straat, de enorme optochten naar en rijen voor de Klaagmuur.
Maar het is dus ook waanzinnig druk. Te druk voor mij.. Alle zintuigen worden hier de hele dag door geprikkeld. Of alle vakantie vierende Israelieten me achterna zijn gereisd vanuit Eilat naar hier. En dan was Eilat eigenlijk nog verschrikkelijk rustig.

Op Goede Vrijdag loop ik vanuit mijn Guesthouse ineens in een processie met voorop de Franciscaanse broeders. Inclusief kruis dat wordt gedragen, het doet me gelijk denken aan de Passion in Gouda. We lopen de route langs de Via Dolorosa, die Jezus zou hebben gelopen met het kruis op zijn rug. We stoppen hierbij op 9 stations, 9 belangrijke punten in deze laatste tocht van Jezus. Daar waar hij zijn kruis kreeg bijv, daar waar hij is gevallen met zijn kruis, etc. Bij ieder punt wordt er door een broeder voorgelezen, daarna gezongen. Ik versta het niet, maar voel wel de energie en emotie van deze tocht. Bijzonder om hier zo in terecht te komen. Later hoor ik dat hier een stukje van op tv is geweest in NL, al zijn mijn blonde krullen niet ontdekt in de menigte ;-).
De tocht eindigt in een kerk die in middels al bomvol zit. Er volgt een Paasdienst die ik helaas niet kan verstaan.
Ik vervolg mijn eigen processie naar de church of the holy Sepulchre, de meest heilige kerk in de oude stad Jeruzalem. In deze enorme kerk huizen een heel aantal verschillende religies met ieder weer hun eigen kerk.
Daarnaast bevindt Golgotha zich in deze kerk...en ik maar denken dat ik ergens een heuvel op zou lopen waar het kruis van Jezus nog zou staan. Het bijbelverhaal staat scherp op mijn netvlies, maar hier dus de desillusie. Golgotha is een kleine plek in deze kerk dus, ofwel nog geen vierkante meter onder een altaar. Je moet op je knieen onder het altaar duiken om een gat in de grond te aanschouwen. Daar waar het kruis zou hebben gestaan.. Oke, daar heb ik dus een lange rij voor moeten trotseren, om iedereen op zijn knieen onder het altaar zien duiken, in tranen, dat gat zoenend etc. Bizar, en ik moet er stiekem ook om lachen. Mijn beeld is wel in duigen overigens.

Ik durfde tegen niemand te zeggen dat ik op zoek was naar Golgotha op een heuvel, tot een paar dagen later een paar toeristen me vragen naar Golgotha, de heuvel. En ik glimlachend kan zeggen dat die plek zich in de kerk bevindt ;-).

Op zaterdag, Shabbath, met de lokale arabische bus naar Bethlehem. Joodse bussen rijden er deze dag niet vanwege Shabbath. Alles ligt dan stil hier. Voordeel van de Arabische bus is dat deze tot in Bethlehem rijdt voorbij de checkpunten. Wederom Palestijns gebied, zonder paspoort kom je Bethlehem overigens ook niet in. In de bus tref ik Helena en Jeff uit Montreal. We bezoeken samen de church of the Nativity, de geboorteplek van Jezus. Ik had gehoopt dat het vandaag in verband met Shabbath minder druk zou zijn hier, maar niets is minder waar. Enorme rijen mensen (echt honderden) die wachten om de 'ster' te aanschouwen, DE plek waar Jezus is geboren. Omdat we een gids hebben ingehuurd hebben we het voordeel dat hij ons via een 'achteromweg' naar de ster loodst. Dit scheelt ons echt heel veel tijd. Ik ben benieuwd wat we te zien krijgen en ja hoor, het is niet waar....weer moet ik op mijn knieen onder een klein altaar duiken om dit keer naar een ster in de grond te kijken. Hilarisch gewoon (of is dit oneerbiedig om dit zo te zeggen..?). Toch is het bijzonder om hier op deze bedevaartsplek te zijn.
We lopen nog wat door de nauwe straatjes van Bethlehem en dan weet ik Jeff en Helena over te halen naar Hebron te gaan. Van andere meiden in mijn guesthouse heb ik gehoord dat dit erg indrukwekkend is en nu ben ik nieuwsgierig geworden. We nemen een taxi en treffen de mazzel dat hij erg veel weet. Hij rijdt ons eerst naar Herodium, een groot fort waar koning Herodus heeft geleefd. Dan verder naar Hebron. Tjonge, dit is inderdaad indrukwekkend. De spanning en het geweld tussen Palestijnen en Israelieten is hier op straat heel duidelijk merkbaar.
We bezoeken kennissen van de taxichauffeur, een Palestijns gezin. De israelieten willen ze weg hebben, hun huis is omsingeld door allerlei israelische militaire posten. De sloten zijn uit hun deur gehaald, er zijn kogels in hun waterput op het dak geschoten zodat ze geen water kunnen bewaren. Als we met hun op het dak staan zie ik vanaf 3 verschillende uitkijkposten militairen met hun machinegeweer op het huis (op ons dus!) gericht.
Bizar zeg. Israelieten die continu Palestijnen op straat fouilleren.
Fijn gevoel dat die taxichauffeur met ons is, alleen had ik me wel wat onprettiger gevoeld hier.
We bezoeken nog de Ibrahim Moskee, waar het graf van Abraham ook staat. Helene en ik moeten een soort van halve Boerka aan om naar binnen te mogen ;-).
Een bijzondere dag!

Eerste paasdag...ik loop weer per ongeluk een Processie in van zwart geklede broeders en ik word intuitief met ze mee getrokken. Weer door alle nauwe straatjes heen. We eindigen in de Holy Sepulchre, die inmiddels al afgeladen vol is. Omdat ik in de procesie loop sta ik ineens wel vooraan. Er worden kaarsjes uitgedeeld, er wordt gezongen, het kruis wordt rondgedragen.. ik kijk mijn ogen uit. Het Halleluja zing ik luidkeels mee, ook met een brok in mijn keel overigens. Zoveel mensen en geloven bij elkaar die dit met elkaar zingen, dat raakt! Ik besef meer dan eens dat ieder geloof dezelfde wortels heeft. Alleen de uitingsvorm is verschillend, te vaak veroordelend en buitensluitend helaas. Ik geloof dat ik me heb ontdaan van alle 'onzin' en me vooral wil concentreren op wat belangrijk is; dat er 'iets' is wat groter is dan mijn menselijke geest kan bevatten en wat mij 'draagt'.
Mijn Paasdag kan niet meer stuk na deze ceremonie.
Ik ontduik de drukte en wandel naar de Olijfberg. Ik bezoek de tuin van Gethsemane. Bij een klooster laat een non me binnen. Ik zwalk door de kloostertuinen en geniet een prachtig uitzicht op de bergen van Jordanie. Een non wenkt me mee te komen. Ze gaat op een bankje zitten en wil dat ik naast haar kom zitten. Zij leest haar bijbel, ik mijn Lonely Planet. We verstaan elkaar niet, maar het is een gaaf moment. Even de rust en stilte na alle hectiek.

Tot nog toe is het me nog niet gelukt mijn klaagbriefje in de klaagmuur te stoppen. Goede vrijdag had ik een gouden kans, maar toen vond ik mezelf niet decent genoeg gekleed om tussen de menigte naar de muur te lopen.
De dagen erna...enorme massa's joden die, nu het vakantie is, daar hele dagen vertoeven. Fascinerend om ernaar te kijken. Al die gezangen en gebeden door elkaar heen.
Mijn briefje is steeds weer terug gegaan in mijn portemonnee. Tot ik vandaag een kleine klaagmuur ontdekte. Onder luid gezang en vrolijke dans van een joods orthodox gezin stop ik mijn briefje in de muur. Het voelt of dat mijn briefje zo kracht wordt ingezongen ;-)

Jeruzalem is indrukwekkend. Heb nog nooit een plaats gezien waar zoveel geloven door elkaar heen lopen. Allemaal wonen ze in hun eigen wijk. Een Moslimwijk, een Christelijke wijk, een Jodenwijk, een Armeense wijk. Vooral de Joodse wijk is indrukwekkend, de kleding en het kapsel van de orthodoxe joden. Fascinerend. Ze lijken allemaal op elkaar. Ik blijf naar ze kijken.
Als ik door de nauwe straten slenter heb ik continu het gevoel in een theaterstuk te lopen, omdat ieder geloof zijn eigen klederdracht heeft.

Om me wat meer nog te verdiepen in de joden in de 2e wereldoorlog, ben ik naar het Holocaust Museum geweest. Poeh, dat is wel heftig hoor. Middels video en ander beeldmateriaal geeft het museum een goed en indrukwekkend beeld hoe de 6 miljoen joden onder het regiem van Hitler uitgeroeid zijn. Vooral de Children's Memorial is indrukwekkend...duizenden kaarsvlammetjes in een verder pikdonkere ruimte die alle slachtoffertjes weergeven. Ik ben er wel stil van. Het boek 'Haar naam was Sara' komt me weer helder voor de geest. De beelden die ik bij het lezen van dit boek heb gemaakt, zie ik hier terug.

Nog zoveel meer plekken die ik heb bezocht, teveel om te vertellen. Jeruzalem is 1 groot openluchtmuseum. Ondertussen heb ik alweer vakantie nodig, om uit te rusten en bij te komen van al deze input. Backpacken is leuk, maar ook vermoeiend. Heb bedacht dat ik hier te oud voor geworden ben, met mijn 40 jaar ;-).
Morgen terug naar huis.
Superveel zin om jullie weer te zien!

Veel liefs,
Linda.