op zoek naar de Bijbelverhalen

Lieve allemaal,

weer even een teken van leven. Nog steeds verblijf ik in een leuk Guesthouse in Tiberias. Het is een ideale uitvalsbasis om vanalles te bezoeken en verkennen in de omgeving.
Tiberias is echt een heel knus plaatsje. Iedere avond wordt er over het meer van Galilea een licht-en lasershow gegeven, waar stukken uit de bijbel worden vertoond als een film. Prachtig! Vanuit mijn kamer kan ik dit zelfs zien.

Oke, zoals het gezegd, ben ik het meer van Galilea rondgefietst, daar waar Jezus er vast en zeker op zijn gemakje overheen is gelopen. Nou, dat was best een klus...! 65 km, en helaas niet zo vlak als ik dat in NL ken. Tjonge, mijn bovenbenen en kuiten spatten af en toe uit elkaar. En met iedere kilometer miste ik meer mijn spinningsportbroekje met zeemleer erin. Ondanks dat, waanzinnige uitzichten! Een oase van bloemen langs de kant van de weg, alle geuren van lavendel en kamille en andere bloemen waaien de hele dag mijn neusgaten in als ik richting het meer blijf kijken. Kijk ik de andere kant op dan zie ik alleen maar auto's langs me razen, je fietst hier nl. gewoon op de vluchtstrook van de snelweg. Maar goed, je hebt altijd een keuze naar wat je kijkt in het leven, het goede of het minder goede... ik heb de bloemen en het meer van Galilea verkozen ;-).
Onderweg stop ik in Caupernaum, waar Jezus o.a. predikte in de synagoge en de zieken genas. Door naar het St. Peters house, waar Jezus ook verbleef (ik ben niet zo bijbelvast, maar de Lonely planet gelukkig wel ;-)). Halverwege het meer doen mijn billen echt pijn en mijn kuiten ook. Ik zie op de kaart dat er een veerboot vanaf die plek vaart naar Tiberias. Super, dan ga ik toch met fiets en al terug op de veerboot? Niemand die ik dat hoef te vertellen, want een beetje sneu is dat natuurlijk wel. Maar helaas, de veerboot gaat niet meer, ik zal echt door moeten fietsen. Oke..ik ploeter voort. Moe, bezweet en toch ook voldaan kom ik weer terug bij het guesthouse. Zitten gaat voorlopig overigens even niet.
Ik word door Hamim uitgenodigd om met hem te komen eten. Hamim werkt in het guesthouse naast de mijne en heeft mij de fiets verhuurd. Hij is er trots op dat ik de tocht heb gered!
Om 20uur heeft hij op het dakterras met prachtig uitzicht over het meer van Galilea een romantische tafel voor 2 gedekt, inclusief kaarsen en wijn. Ik voel 'm alweer aankomen...de zoveelste versierpoging. Wederom tijd mijn geaardheid uit de doeken te doen. Hij reageert tof, en vind het nog steeds een feestje dat ik met hem daar zo gezellig eet. Onder de sterrenhemel mijmeren we over de liefde en het leven, leuk!

De dag erna heb ik een auto gehuurd voor 2 dagen. De meest lelijke gele Fiat Panda, zou er thuis nooit in durven rijden, ZO lelijk. Maar goed, hij brengt me dag 1 naar Nazareth en Tsfat. In Nazareth zwalk ik door de smalle straatje zoals Jezus in zijn jonge jaren ook gedaan moet hebben. Alle hotspots in de geschiedenis van de bijbel loop ik langs. Tot ik de auto terug wil vinden....geen straatnaam onthouden nog niks. Dacht het wel te onthouden ofzo. Hmm, stress dus he! Nu heb ik vlak nadat ik uitgestapt ben een foto gemaakt van de St. Gabrielskerk. Deze foto laat ik verschillende mensen zien waardoor ik uiteindelijk die lelijke gele bak terug vind, godzijdank!

Door naar Tsfat. Hier heb ik me erg op verheugd. Mijn meest mooie boek ooit, 'de Kabbalist' van Geert Kimpen, speelt zich af in en rond Tsfat. (Boek nog niet gelezen? Doen!!). Het is een mystiek bergdorpje, vol met orthodoxe joden. Veel kabbalistische leiders hebben hier geleefd, de kabbala onderwezen en liggen hier ook begraven. Veel wijsheid komt hier vandaan, en dat is te voelen en te zien.
Ik ben de auto nog niet uit of ik kom Michael tegen uit Duitsland en met hem heb ik een hele leuke middag in Tsfat. We bezoeken vele synagogen, waaronder die van rabbi Josef Caro. We slenteren door het artist's quarter, waar vele kunstenaars exposeren in vele smalle straatjes. We eten een soort van pizza in een klein joods eettentje, waar de eigenaar ons wijze levenslessen meegeeft vanuit de Kabbala. Ondanks de regen die dag is het er prachtig. We bezoeken de enorme begraafplaats daar waar de belangrijke kabbalistische leiders begraven liggen. Op zoek naar het graf van Yosef Caro en Yitzhak Luria raken we de weg wat kwijt en moeten we van tombe naar tombe springen om weer op de route te komen. We lachen ons rot, terwijl het natuurlijk echt wat respectloos is. Wat ook respectloos is, is dat ik veels te laat door heb dat de vrouwen een andere route moeten lopen dan de mannen op de pelgrimstocht naar de graven toe. Ik ben aan de zijde van Michael gebleven, zonder te weten in het mannengebied te vertoeven. Pas door wat indringende blikken van mannelijke Joodse voorbijgangers snap ik het.. Op en top tourist dus.
De dreigende luchten zorgen voor bizar mooie uitzichten, zeker als we de Citadel opklimmen en zo over Tsfat heen kijken. Michael en ik nemen afscheid en voldaan kom ik terug in het guesthouse.

Vandaag met de auto de Golan in geweest. Begonnen in het Tel Dan natuurgebied. Prachtig wandelen daar. De tijd om in Israel te zijn had ik niet beter uit kunnen kiezen, alles staat zo mooi in bloei! Ik vervolg mijn weg naar het Banias Natuurreservaat, waar sterke watervallen stromen, ook weer omgeven door indrukwekkend mooie natuur. Ik eindig bij het Nimrod kasteel, op het hoogste punt in Israel. Prachtige uitzichten wederom, en de weg ernaartoe is ook indrukwekkend. Donkere luchten worden afgewisseld met zon en zorgen voor prachtige foto's.
Mijn enorme koffietrek doen me stoppen in Masada. Een klein plaatsje in de Golan, waar de inwoners zich meer identificeren met de Syriers dan met de Israelieten. Libanese eettentjes, typisch syrische lekkernijtjes (lijkt op baklava). De eigenaar van een tentje verwend me met al zijn baksels en heeft bovenal heerlijke koffie. Met uitzicht op de bergen met besneeuwde toppen voel ik me toch een gelukkig mens dat ik hier zo vrij rond kan reizen in eigenlijk zo'n bizar land. Joden, christenen en moslims, alles bij elkaar zorgt dat voor enorme contrasten (en natuurlijk ook voor veel ellende).
Ik breng in Tiberias nog een bezoek aan de tombe van Rabbi Meir. Een zeer belangrijk persoon hier, ook al is hij dood. Het is een bedevaartsoord. Iedere dag komen hier vele joden naartoe om te bidden. Ik ontmoet Gideon en die vertelt me dat je als je bij zijn tombe je wens of gebed deponeert, dat God deze zal beantwoorden. Wens is gedeponeerd! Gideon komt hier iedere dag om (met velen) de Tora te bestuderen. Uiteindelijk maakt het dus niet uit hè, bijbel, Tora, Zohar, Koran, whatever. Het geeft leuke en inspirerende gesprekken als er respect is voor elkaars geloof en/of zienswijze.

Weer thuis zit ik nu mijn verhaal te typen in het guesthouse van Hamim. Daar mag ik vrij internet gebruiken. Handig hoor, om zo blond en van die lieve blauwe ogen te hebben ;-). Wordt er NU een heerlijk bord falafel onder mijn neus geschoven, want ik zal vast honger hebben. Wat lief! De mannen zijn echt lief voor me. Heb ondertussen bedacht dat het handig is en ook werkt als ik zeg dat mijn verkering thuis zit. Dat dat dan een vrouw is maakt ze hier echt niet uit, dat had ik niet verwacht.
Ga ik lekker falafel eten nu.

Veel liefs uit een mooi doch bizar Israel.
Linda.