Je bent oud en je wilt wat

Je bent oud en je wilt wat. Een nieuwe aortaklep bijvoorbeeld. En dat nog even op je 90e.
Soms denk ik dat we het eeuwige leven willen. En dan is zo’n transfemorale aortaklepvervanging best een uitkomst. Deze operaties doe je namelijk alleen als een conventionele hartklepoperatie te risicovol of te belastend is voor de (op leeftijd zijnde) patiënt. Het voordeel van deze methode is, dat de borstkas van de patiënt niet geopend hoeft te worden, omdat de nieuwe hartklep via de bovenbeenslagader (transfemoraal) wordt geplaatst.
Mevrouw de Hoop is weliswaar reëel op haar oude dag. Mocht het hart er tijdens de ingreep mee stoppen, dan heeft ze een prachtig leven gehad en moet er vooral niet meer gereanimeerd worden. Hierin is ze erg duidelijk, en haar familie is hiervan ook op de hoogte.
Totdat haar hart er tijdens de ingreep echt mee stopt, en er toch een kwartier lang gereanimeerd wordt. Omdat de hartstilstand is veroorzaakt door het niet adequaat functioneren van de nieuw geplaatste aortaklep, ziet de operateur dit als iatrogeen letsel. Er wordt daarna een 2e klep over de 1e heen geschoven, met succes. Na de ingreep is er een gevaarlijk hartritme ontstaan, waardoor er pacemakerdraden worden geplaatst.
En zo komt mevrouw de Hoop beademd op de IC, en gaat gelijk het koelprotocol in. Om de kans op hersenschade na de reanimatie te beperken.
De familie is verbolgen nadat ze hoort dat mevrouw toch is gereanimeeerd. Dit wilde ze toch niet meer?! Waarna er vervolgens een niet-reanimeren beleid wordt afgesproken.Ténzij de reanimatiesetting wordt uitgelokt door een luxerende pacemakerdraad, dan moet de pacemakerdraad wel terug worden geplaatst. Dus de hoop van mevrouw de Hoop is nog steeds geen wet.
Als mevrouw ondanks de slaapmedicatie wakker wordt met 32 graden, kijkt ze me met haar kleine oogjes fel aan. Geagiteerd knikt ze ja en schudt ze nee op mijn vragen, dus ze scoort neurologisch maximaal. Goede reden om de koeling eerder te stoppen, lijkt mij. Maar de dienstdoende arts denkt daar anders over. ‘Ze kan toch gewoon wakker worden terwijl we haar wel 24uur blijven koelen?’, is haar antwoord. ‘Zal ik jou eens met je blote kont op een ijskoud matras wakker laten worden terwijl je 32 graden bent’ zeg ik verontwaardigd. Of we stoppen nu de koeling, of we houden haar goed in slaap gedurende de 24uur koeling. Mijn wil wordt wel wet en we laten mevrouw opwarmen volgens protocol, onder sedatie. Menswaardig dus. Ze wordt goed wakker, al is ze een klein beetje verward. Maar dat zien we vaker bij oudere mensen.
Ik heb me serieus afgevraagd waarom je op je 90e nog een aortaklepvervanging verkiest. Toch snap ik het ook wel. Als je verder kwiek bent, en zo’n aortaklepvervanging kan je kwaliteit van leven enorm vergroten, waarom dan ook niet? Ik snap mevrouw de Hoop ook. Lukt het, dan krijg je er nog wat leuke jaartjes bij misschien. Lukt het niet, dan is je leven leuk geweest.
Als wij het tenminste leuk houden op de IC, en je niet tegen je wens in reanimeren, of je met je blote lijf wakker en wel op een koelmatras van 4 graden laten liggen.


Bovenstaande columns is geplaatst in het medisch vakblad 'Critical Care, nr. 03/2012