Vertrouw ik op Allah, of op de arts? - Reisverslag uit Utrecht, Nederland van Linda Roos - WaarBenJij.nu Vertrouw ik op Allah, of op de arts? - Reisverslag uit Utrecht, Nederland van Linda Roos - WaarBenJij.nu

Vertrouw ik op Allah, of op de arts?

Door: Linda

Blijf op de hoogte en volg Linda

22 Oktober 2011 | Nederland, Utrecht

'Als Yasser wordt binnengereden op de Intensive Care, kunnen we niet anders dan vol afgrijzen naar hem kijken. Een grote zwarte zonnebril,die wordt gedragen door een neus wat niet meer dan twee gaten is, en nog een beetje oorschelp. Als we die bril afzetten snap ik de afmeting van de bril; Yasser heeft geen ogen, zelfs geen oogkassen meer. De ziekte Xeroderma Pigmentosa, een zeldzame erfelijke aandoening die leidt tot basaalcelcarcinomen en andere huidaandoeningen, heeft zijn gelaat afschuwelijk verminkt.
Reden van opname is de zoveelste tumorverwijdering, dit keer van zijn bovenlip. Zijn mond valt nu grotendeels weg door een huidlap uit zijn been. Een tracheostoma was al geplaatst tijdens de operatie. Hij heeft post operatief geaspireerd op de afdeling, en is nu respiratoir insufficiënt en beademingsbehoeftig.
Er schiet van alles door mijn hoofd bij het verplegen van deze jongen van 26 jaar. Ogen zijn voor mij de spiegels van de ziel. Wat is zíjn spiegel? Hoe ziet zijn leven eruit? Van zijn uitstraling moet hij het in ieder geval niet hebben.
En of zo’n ziekte nog niet erg genoeg is, wordt er een paar dagen later Acute Myeloïde Leukemie bij Yasser geconstateerd. Een dodelijke combinatie. De leukemie is niet te behandelen in verband met de door aspiratie opgelopen pneumonie. De pneumonie is niet te genezen door de leukemie. Ook de geplaatste huidlap sterft af. ‘Dit is toch geen leven voor zo’n knul, moeten we niet gewoon stoppen’, vraag ik me maar steeds af.
Yasser moet zo snel mogelijk geweand worden van de beademing en dan, indien mogelijk, naar huis om te sterven.
Hoe langer ik voor Yasser zorg, hoe meer ik met hem begaan ben. Ik ben verwonderd als broer Ahmed me vertelt hoe actief Yasser in het leven staat. Hij loopt hard, waarop ik gelijk vraag ‘maar hoe dan..?’. Hand in hand met een vriend langs het kanaal. Zie je het voor je? Twee Marokkaanse mannen, de één met een enorme zonnebril op, hand in hand hardlopend. Geweldig. Yasser fietst graag, waarop ik weer vraag ‘maar hoe dan..?’. Yasser heeft een tandemfiets.
Yasser fitnesst een paar keer per week. Yasser woont zelfstandig, met hulp van zijn ouders en thuiszorg. Yasser heeft gewoon een eigen leven en geniet van wat hij kan.
Yasser is uiteindelijk zover dat hij geweand kan worden van de beademing. Als ik hem voor het eerst een spreekklepje geef en hij kan praten, krijg ik kippenvel. Yasser heeft een stem en veranderd ineens van een ‘ding’ in een bezield mens. Yasser wil er ondanks alles voor gaan, hij heeft hoop en vertrouwd op Allah.
Op een avond zijn de bloedwaarden zo dramatisch slecht dat de intensivist en hematoloog de familie dringend verzoeken om in huis te komen. Yasser gaat vannacht, of één dezer dagen, overlijden aan een sepsis. Maar Yasser overlijdt niet. Hij verlaat de IC en komt uiteindelijk zelfs thuis. En nu, 3 maanden later, leeft Yasser nog steeds. En geniet. Allah heeft een ander plan dan de artsen.
Ik besef dat ik een vooroordeel heb over een leven als je blind bent en zo verminkt. Maar Yasser heeft me geholpen míjn gekleurde grote bril af te zetten. Kwaliteit van leven is zo persoonlijk; wat voor de één geen leven meer is, is voor de ander nog steeds genieten.'

Bovenstaande column is geplaatst in het Medische vakblad 'Critical Care', nr. 5/2011.



  • 23 Oktober 2011 - 12:01

    Nicole:

    wauw, wat een indrukwekkend verhaal, krijg gewoon kippevel over m'n hele lijf.....fijn dat er mensen zijn die dit soort verhalen zo prachtig kunnen verwoorden, en nog meer respect voor de mensen die dit leven zo kunnen leven.............respect....

  • 23 Oktober 2011 - 13:02

    Rommy:

    Geraakt! Allahu Akbar!

  • 23 Oktober 2011 - 13:37

    Sietske:

    ontroerend en weer erg mooi geschreven.

    liefs
    S

  • 23 Oktober 2011 - 21:04

    Jolanda:

    Hoi Linda,

    Een indrukkend en bekend verhaal. Ik wist gelijk over wie het ging. Ik probeer nu gelijk ook positiever te denken. Als hij dat kan, dan ik ook.

  • 24 Oktober 2011 - 07:24

    Anneke Broers:

    Mooi....x

  • 25 Oktober 2011 - 19:41

    Lisa:

    Als ik dit lees, schaam ik me voor mijn eigen geklaag als dingen niet gaan zoals ik zou willen...RESPECT!

  • 25 Oktober 2011 - 20:41

    R.H:

    Wauw, thats all i can say. Yasser is een voorbeeld voor ons allen..

  • 25 Oktober 2011 - 21:01

    Abdullah:

    Inderdaad, heel mooi verwoord en thanks for sharing it!

  • 25 Oktober 2011 - 21:09

    Tima:

    Ontroerend verslag! Allah u akbar! RESPECT

  • 21 November 2011 - 01:31

    Hanae Bintu Rachida:

    Beste Linda,

    Dit verhaal over Yasser heeft me zo geraakt. Bij het lezen van dit stuk rolde de tranen over mijn wangen. Door de manier waarop je alles beschrijft, leek het alsof ik Yassir echt voor me kon zien. Daar op een bed in het ziekenhuis met de zonnebril op, vertrouwend op Allaah. U heeft me via Yassir ook het besef gegeven dat we echt dankbaar moeten zijn met wat we hebben. Ik dank u oprecht voor het delen van dit prachtige verhaal. Alle lof is voor Allaah, we prijzen Hem, vragen Hem Zijn hulp en zoeken bescherming bij Allah tegen het slechte van onze zielen en tegen het kwade van onze handelingen. Moge Allaah van boven Zeven Hemelen deze situatie voor Yassir vergemakkelijken, zijn pijn verzachten en hem toelaten tot de Hoogste Rang van het Paradijs, ameen!

    Liefs!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Linda

Actief sinds 20 Juni 2008
Verslag gelezen: 523
Totaal aantal bezoekers 60260

Voorgaande reizen:

22 Maart 2012 - 11 April 2012

Israel!

02 November 2009 - 29 November 2009

Laos 2009

01 Juli 2008 - 29 Juli 2008

India 2008

10 Februari 1972 - 30 November -0001

Levensreis van Linda

Landen bezocht: