de helft voorbij..
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Linda
18 November 2009 | Laos, Vientiane
Lieve allemaal,
Moe na een een tocht van 7 uur in de local bus naar Pakse, nog gauw even naar een internetcafeom jullie te vertellen van mijn belevenissen de afgelopen dagen.
Zoals gezegd een scooter gehuurd voor 2 dagen, omm een halve motortocht te doen (de hele tocht duurt 4 dagen). Ik had Hera ontmoet in het guesthouse in Tha Kaek en ze wilde graag mee. Beide apart op een scooter was het plan, omdat dat toch wat comfortabeler is voor 2 dagen (en op wellicht slecht wegdek). Ik vooral op een scooter zonder mandje voorop...die dingen zijn al zo suf, met mandje helemaal. En omdat de scooterverhuurmeneer mijn teleurstelling weet van het niet kunnen huren van een zwaardere motor, krijg ik een 125cc scooter ipv een 100cc, WOW!! ;-)
Hera gaat de ochtend voor vertrek nog even oefenen (ze heeft nog nooit op iets gereden, behalve haar fiets, ze fietst ook een half jaar door Azie), maar ze rijdt gelijk op haar achterband weg en blijkt een zo groot gevaar op de weg dat de scooterverhuurmeneer haar liever geen scooter verhuurt.. Dus moeten we samen op een scooter, en krijgen we ook nog eens een scooter MET mandje voorop...dan maar helemaal voor lul, samen op de scooter met een mandje voorop, welke uiteindelijk toch erg handig blijkt voor mijn rugtas ;-).
Laurentz (uit Zwitserland) en SomSay (uit Laos) heb ik al eerder ontmoet en ook zij willen graag met ons mee (zij gaan voor de hele 4 dagen). Leuk, het zijn echt gezellige jongens!
De tocht begint met een fantastische grot. Het is een hele tocht over stenen om in de grot te komen. Vervolgens weten we uit de Lonely Planet dat je door de grot naar een andere opening kunt lopen, maar hoe...het is er werkelijk pikkedonker binnenin. Gelukkig hebben we zaklampen. Wij over rotspartijen en vervolgens door het water door de grot. Het is een grote blubberbende daarbinnen, superglad ook. Net als ik de anderen waarschuw toch erg voorzichtig te lopen lig ik zelf al languit in de drek. Ik ben nog geen 15 minuten op pad en ik zie er volgens Laurentz al uit als een 'cow out of the mudpool' (alle koeien zien er hier erg vies uit en zitten onder de drek). Tuurlijk. Met deze kleding moet ik het de komende 2 dagen doen.. Dan maar met kleding en al in het water om het wat schoon te wassen. Droogt wel weer op de scooter.
Onze tocht vervolgt zich. We lunchen in een typisch Lao dorpje. Door prachtig landschap komen we na zo'n 4 uur rijden aan in het kleine pittoreske dorpje waar we willen overnachten, Ban Tha Long. Ik ben kapot als we aankomen, het was een groot stuk zand/grind weg, en dat slipte steeds als een gek. Een soort van schuur op poten wordt onze slaapplek (nu staat ieder huis hier in Laos eigenlijk op poten, in het natte seizoen stijgt het water nogal). Maar op poten betekent ook dat er zich beesten onder de slaapplek bevinden.. de nacht vult zich met gillende varkens, blaffende honden, kukelkuu'ende hanen (al om 4uur potdorie!!), niet de gouden tip voor 8 uur slaap achtereen ;-). Maar toch heeft het wat. Om half 6 in de ochtend kom ik Laurentz buiten tegen voor de zonsopgang. Prachtig, we kijken uit over het water, met vertrekken bootjes (mensen beginnen hier in Laos ERG vroeg met werken..).
We lopen nog wat door het dorpje en treffen een pasgeboren nestje varkentjes aan, aaahhhh!!!! Ben gek op varkentjes, had er zo 1 meegenomen.
Gebakken eieren is het enige wat de dame van het guesthouse ons kan bieden. Met 4 gebakken eieren achter onze kiezen nemen we afscheid van Laurentz en Somsai, zij vervolgen hun toch, Hera en ik gaan dezelfde route terug. We bezoeken een aantal kleine dorpjes, die vervolgens helemaal leeglopen richting ons. Ze hebben nog niet vaak toeristen gezien (of het is echt een suf gezicht, wij samen op de scooter MET mandje voorop, dat kan ook..;-)).
We bezoeken nog wat andere grotten, wat veel geduld vraagt om ze te vinden (goede aanduidingen kennen ze niet echt in Laos).
Uiteindelijk weer veilig in Tha Kaek aangekomen, gelukkig! Eerst die gore kleding uit, m'n broekje ziet ondertussen meer bruin dan blauw, en m'n T-shirt meer grijs dan zwart van al die vieze stoffige wegen (en de drek natuurlijk).
Vandaag dan vertrokken met de bus naar Pakse. Het was een lange tocht, maar het onderweg zovaak moeten lachen om die hordes koeien die midden op de weg lopen en pas opzij gaan na heeeeel veel getoeter.
Ben op deze tochten zo blij met m'n I-pod op m'n oren. vandaag veel muziek geluisterd van Michael W. Smith, en Music inspired by Da Vinci. Ik weet het, het EO-gehalte van deze muziek is ERG hoog, maar ik het er echt heel erg van genoten ;-) Had ook cabaret van Brigitte Kaandorp erop gezet, waar ik zo hard om moest lachen dat de mensen in de bus vervolgens om mij moesten lachen ;-).
Heb een fantastisch guesthouse gevonden langs de rivier. Tenminste, dat denk ik, het was al donker toen ik net aankwam. Uitzicht op de rivier is een ding wat zeker is, of het rustig is weet ik pas morgenochtend (afhankelijk van buren en beesten).
(Tja...een goede nacht slaap staat nog steeds bovenaan m'n verlanglijstje... ).
Zo, hier laat ik het even bij. Ben erg moe, ga zo lekker in bed liggen (verlang soms zo naar m'n eigen matras, die matrassen hier zijn zo hard joh, heb er 's ochtends gewoon rode heupen van..).
Tot gauw weer! Ben benieuwd naar jullie!!
Verheug me iedere keer weer op jullie mail.
(Het was overigens niet m'n bedoeling jullie ongerust te maken met m'n blog toen het even wat minder ging. Zoals het leven is...ups en downs. Gelukkig is niets blijvend, alles komt en gaat, ik probeer met de flow mee te gaan..)
Liefs!!!
Linda.
Moe na een een tocht van 7 uur in de local bus naar Pakse, nog gauw even naar een internetcafeom jullie te vertellen van mijn belevenissen de afgelopen dagen.
Zoals gezegd een scooter gehuurd voor 2 dagen, omm een halve motortocht te doen (de hele tocht duurt 4 dagen). Ik had Hera ontmoet in het guesthouse in Tha Kaek en ze wilde graag mee. Beide apart op een scooter was het plan, omdat dat toch wat comfortabeler is voor 2 dagen (en op wellicht slecht wegdek). Ik vooral op een scooter zonder mandje voorop...die dingen zijn al zo suf, met mandje helemaal. En omdat de scooterverhuurmeneer mijn teleurstelling weet van het niet kunnen huren van een zwaardere motor, krijg ik een 125cc scooter ipv een 100cc, WOW!! ;-)
Hera gaat de ochtend voor vertrek nog even oefenen (ze heeft nog nooit op iets gereden, behalve haar fiets, ze fietst ook een half jaar door Azie), maar ze rijdt gelijk op haar achterband weg en blijkt een zo groot gevaar op de weg dat de scooterverhuurmeneer haar liever geen scooter verhuurt.. Dus moeten we samen op een scooter, en krijgen we ook nog eens een scooter MET mandje voorop...dan maar helemaal voor lul, samen op de scooter met een mandje voorop, welke uiteindelijk toch erg handig blijkt voor mijn rugtas ;-).
Laurentz (uit Zwitserland) en SomSay (uit Laos) heb ik al eerder ontmoet en ook zij willen graag met ons mee (zij gaan voor de hele 4 dagen). Leuk, het zijn echt gezellige jongens!
De tocht begint met een fantastische grot. Het is een hele tocht over stenen om in de grot te komen. Vervolgens weten we uit de Lonely Planet dat je door de grot naar een andere opening kunt lopen, maar hoe...het is er werkelijk pikkedonker binnenin. Gelukkig hebben we zaklampen. Wij over rotspartijen en vervolgens door het water door de grot. Het is een grote blubberbende daarbinnen, superglad ook. Net als ik de anderen waarschuw toch erg voorzichtig te lopen lig ik zelf al languit in de drek. Ik ben nog geen 15 minuten op pad en ik zie er volgens Laurentz al uit als een 'cow out of the mudpool' (alle koeien zien er hier erg vies uit en zitten onder de drek). Tuurlijk. Met deze kleding moet ik het de komende 2 dagen doen.. Dan maar met kleding en al in het water om het wat schoon te wassen. Droogt wel weer op de scooter.
Onze tocht vervolgt zich. We lunchen in een typisch Lao dorpje. Door prachtig landschap komen we na zo'n 4 uur rijden aan in het kleine pittoreske dorpje waar we willen overnachten, Ban Tha Long. Ik ben kapot als we aankomen, het was een groot stuk zand/grind weg, en dat slipte steeds als een gek. Een soort van schuur op poten wordt onze slaapplek (nu staat ieder huis hier in Laos eigenlijk op poten, in het natte seizoen stijgt het water nogal). Maar op poten betekent ook dat er zich beesten onder de slaapplek bevinden.. de nacht vult zich met gillende varkens, blaffende honden, kukelkuu'ende hanen (al om 4uur potdorie!!), niet de gouden tip voor 8 uur slaap achtereen ;-). Maar toch heeft het wat. Om half 6 in de ochtend kom ik Laurentz buiten tegen voor de zonsopgang. Prachtig, we kijken uit over het water, met vertrekken bootjes (mensen beginnen hier in Laos ERG vroeg met werken..).
We lopen nog wat door het dorpje en treffen een pasgeboren nestje varkentjes aan, aaahhhh!!!! Ben gek op varkentjes, had er zo 1 meegenomen.
Gebakken eieren is het enige wat de dame van het guesthouse ons kan bieden. Met 4 gebakken eieren achter onze kiezen nemen we afscheid van Laurentz en Somsai, zij vervolgen hun toch, Hera en ik gaan dezelfde route terug. We bezoeken een aantal kleine dorpjes, die vervolgens helemaal leeglopen richting ons. Ze hebben nog niet vaak toeristen gezien (of het is echt een suf gezicht, wij samen op de scooter MET mandje voorop, dat kan ook..;-)).
We bezoeken nog wat andere grotten, wat veel geduld vraagt om ze te vinden (goede aanduidingen kennen ze niet echt in Laos).
Uiteindelijk weer veilig in Tha Kaek aangekomen, gelukkig! Eerst die gore kleding uit, m'n broekje ziet ondertussen meer bruin dan blauw, en m'n T-shirt meer grijs dan zwart van al die vieze stoffige wegen (en de drek natuurlijk).
Vandaag dan vertrokken met de bus naar Pakse. Het was een lange tocht, maar het onderweg zovaak moeten lachen om die hordes koeien die midden op de weg lopen en pas opzij gaan na heeeeel veel getoeter.
Ben op deze tochten zo blij met m'n I-pod op m'n oren. vandaag veel muziek geluisterd van Michael W. Smith, en Music inspired by Da Vinci. Ik weet het, het EO-gehalte van deze muziek is ERG hoog, maar ik het er echt heel erg van genoten ;-) Had ook cabaret van Brigitte Kaandorp erop gezet, waar ik zo hard om moest lachen dat de mensen in de bus vervolgens om mij moesten lachen ;-).
Heb een fantastisch guesthouse gevonden langs de rivier. Tenminste, dat denk ik, het was al donker toen ik net aankwam. Uitzicht op de rivier is een ding wat zeker is, of het rustig is weet ik pas morgenochtend (afhankelijk van buren en beesten).
(Tja...een goede nacht slaap staat nog steeds bovenaan m'n verlanglijstje... ).
Zo, hier laat ik het even bij. Ben erg moe, ga zo lekker in bed liggen (verlang soms zo naar m'n eigen matras, die matrassen hier zijn zo hard joh, heb er 's ochtends gewoon rode heupen van..).
Tot gauw weer! Ben benieuwd naar jullie!!
Verheug me iedere keer weer op jullie mail.
(Het was overigens niet m'n bedoeling jullie ongerust te maken met m'n blog toen het even wat minder ging. Zoals het leven is...ups en downs. Gelukkig is niets blijvend, alles komt en gaat, ik probeer met de flow mee te gaan..)
Liefs!!!
Linda.
-
18 November 2009 - 13:22
Anouk:
Ik heb maar 1 vraag...wanneer zie ik de foto's?? Ik heb nou al schik haha. Maar het klinkt als een heel leuk avontuur! You go girl!
xx -
18 November 2009 - 13:28
Heit:
Wat een geweldige reis met de vele belevenissen.
Ik zou best eens om een hoekje willen kijken.
Ben blij dat je zo geniet.
Blijf wel jezelf en zoek het gevaar niet op.(dat doe je toch, heb je altijd al gedaan.) Uitdagingen zoeken he!!
Veel liefs, heit -
18 November 2009 - 13:32
Nicole:
hai waifie,
Heerlijk om je scooterverhaal te lezen, ik reis altijd een beetje mee,voelt net of je ook even wegbent uit dit regenachtige grijze land.....Geniet nog lekker van al het prachtige daar,
dikke knuffel op je rode heupjes, nic
-
18 November 2009 - 13:38
Jeanette:
Hee Linda, het klinkt zo geweldig allemaal wat je schrijft! Heerlijk om een beetje met je mee te reizen in die oorden terwijl hier de novemberstorm om het huis giert! Je filosofische blik laat je ook niet in de steek lees ik ook: heel goed! Hoop van harte dat je nog wat nachten goede slaap zult pikken. Filo is interessant op het moment, zal je als je thuis bent nog wat uitgebreider proberen bij te praten. Een opdrachtje voor deze week is:'Datgene waar het je zelf aan ontbreekt: geef dat aan een ander'. Als leidraad hoort daar een gedicht/gebed van Moeder Theresa bij wat ik hieronder voor jou (en mijn mede-blogvolgers) even helemaal ga overtypen:
Komt ie:
'Als ik honger heb, geef me dan iemand die ik kan voeden.
en als ik dorst heb, geef me dan iemand die dorst heeft.
Als ik het koud heb, geef me dan iemand om te verwarmen
en als ik treur, geef me dan iemand om te troosten.
Als mijn kruis te zwaar wordt en ik het gewicht niet meer kan dragen
en als ik snak naar iemand die me vasthoudt en er lijkt niemand te zijn om mijn last te verlichten, geef dan iemand die net zo hard liefde nodig heeft als ik.
Geef me iemand, iemand die ik kan helpen.
Als ik tijd nodig heb, geef me dan iemand om even bij te zijn.
en als mijn hart zwaar is, laat me iemand vinden om aan het lachen te maken.
Als ik vernederd wordt, geef me dan iemand om te eren.
en als ik wil dat iemand naar me omkijkt, toon me dan iemand die ik overeind kan helpen.'
Best mooi hé? Niet eenvoudig, dat ook.....
He Linda: geniet er flink op los, wij genieten met je mee! Laat je lekker deinen op die flow van ups en downs!
Liefs Jeanette
-
18 November 2009 - 14:48
Selby:
`lieverd wat een avonturen weer zeg!! Klinkt allemaal erg spannend. Ik ben zo benieuwd naar je foto's!! Ik vind dat mandje juist SCHATTIG. Eline houdt er ook zo van. Vandaag liepen we langs je auto. Ja dat is echt Linda's auto maar waar is zij nou? Waarom waarom waarom waarom. Nou DAAROM! En de bananen zijn ook krom! -
18 November 2009 - 15:08
Angele:
Leuk hoor je verhalen lezen, geniet en houd me op de hoogte... Wil ook wel wat foto's zien... -
18 November 2009 - 16:13
Mark:
Een scooter met een mandje voorop.... tuut tuut here comes "mega mandy" ;-)
Fijn om je reisverslag weer te lezen, verheug me er steeds op en wat schrijf je toch lekker he.
Geniet ervan, volgens mij heb je inmiddels de smaak weer te pakken... -
18 November 2009 - 17:12
Christine:
Veel happy cows onderweg naar Pakse. Verontschuldig je niet zoveel.. nergens voor nodig.. jij en Kaandorp .. heerlijk..
8 uur slapen.. tja.. t wordt steeds lastiger.. maar wat mij vaak helpt is verdwijnen in een soort eigen fantasiewereld.. alsof ik me er werkelijk in begeef..heerlijk..wellicht een goede tip.. mandje voorop lijkt truttig.. maar zooo handig..blij dat jullie veilig gescooterd hebben.. mooie dromen voor jou en groetjes voor de mensen in Laos
liefs Chris(tine)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
